Türkler Kara Kıta’yı sessiz sedasız nasıl ele geçirdi?

İsrail gazetesi Hayom için eylül ayında kaleme aldığı yazıda, “Kuzey Kıbrıs’taki Türk işgali sonsuza kadar sürmeyecek. Barışla bitsin isteriz ancak gerekirse güçle bitecek” diyen Siyo-Nazi çetesi üyesi Shay Gal, Türkiye’yi maksat alan yeni bir makaleyle ortaya çıktı.

İsrail Havacılık ve Uzay Sanayii’nin (IAI) eski yöneticisi olan, tıpkı vakitte Tel Aviv idaresine danışmanlık hizmeti veren Gal, ‘The African Report’ isimli siteye yazdığı makalede bu defa Afrika kıtasındaki Türk tesirine karşı Avrupa’yı harekete geçmeye çağırdı.

“Türkiye Afrika’da görünmez bir güç mimarisini nasıl inşa etti?” başlıklı yazıda, Ankara’nın savunma-güvenlik bakımından yakın işbirliği içinde olduğu Kara Kıta ülkelerinden kimileri sıralanıyor. Afrika kaynaklarını sömürmek için…

İsrail gazetesi Hayom için eylül ayında kaleme aldığı yazıda, “Kuzey Kıbrıs’taki Türk işgali sonsuza kadar sürmeyecek. Barışla bitsin isteriz lakin gerekirse güçle bitecek” diyen Siyo-Nazi çetesi üyesi Shay Gal, Türkiye’yi maksat alan yeni bir makaleyle ortaya çıktı.

İsrail Havacılık ve Uzay Sanayii’nin (IAI) eski yöneticisi olan, birebir vakitte Tel Aviv idaresine danışmanlık hizmeti veren Gal, ‘The African Report’ isimli siteye yazdığı makalede bu sefer Afrika kıtasındaki Türk tesirine karşı Avrupa’yı harekete geçmeye çağırdı.

“Türkiye Afrika’da görünmez bir güç mimarisini nasıl inşa etti?” başlıklı yazıda, Ankara’nın savunma-güvenlik bakımından yakın işbirliği içinde olduğu Kara Kıta ülkelerinden kimileri sıralanıyor. Afrika kaynaklarını sömürmek için terör örgütlerini ağır olarak kullanan emperyalist Batı’nın Rusya ve Türkiye tarafından geriletildiğinden hüzünle bahseden siyonist Gal, yazısında şu sözleri kullandı:

“Fransa, Sahel’deki üç renkli bayrağının indirilmesini çoklukla Rusya ve Wagner’e atıf yaparak açıklıyor. Bu anlatı rahatlatıcı: Görünür bir hasmı tanım etmek, meçhul bir rakibi tanım etmekten daha kolaydır. Lakin en çarpıcı gelişme Rus paralı askerleri değil, Türkiye’nin görünmez güç mimarisinin yavaş yavaş inşasıdır.

Önemli olan, çölde uçan insansız hava araçları değil, Fransız vesayetinin yerini Türk himayesine bırakmasıdır. Örneğin Ankara, Mogadişu Havaalanı etrafında paralel bir egemenlik kurmuş üzere görünüyor. Binlerce askerin eğitim alabileceği bir askeri üs, uzun imtiyazlarla işletilen bir liman ve havalanı, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın ismini taşıyan bir hastane ve ülkede yarım yüzyıldan beri açılmış birinci yabancı banka olan 2023’te hizmete girmiş Türk devlet bankasının şubesi…

Bankacılık, lojistik, sıhhat ve güvenlik tek bir yabancı çatı altında toplanıyor. Ankara’nın Mogadişu’da denediği şey artık Fransa’nın geri çekildiği Sahel’e yansıtılıyor.”

TÜRKLER TRİLYONLARCA DOLAR BEDELİNDEKİ PİYASADA KALICI BİR VARLIK KAZANIYOR

“Türkiye 2024’ten itibaren bu modeli daha da derinleştirdi: Somali ile yeni deniz güvenliği mutabakatları ve ortak güç arama hakları, Hint Okyanusu’na kadar olan tesir alanını genişletti; SADAT üzere özel güvenlik şirketleri -genellikle Türk Wagner’i olarak tanımlanıyor- Batı Afrika’da sessizce faaliyet göstererek Fransa’nın çekilmesiyle oluşan boşluğu doldurdu.

Aynı mantık Senegal’de de geçerli; Türk şirketleri egemenlik simgelerinin inşasında Fransızların yerini aldı. Türk Summa şirketi ulusal arenayı ve 50 bin kişilik stadyumu inşa etti, tıpkı vakitte Blaise Diagne Havalimanı’nı işletiyor. Kıta genelinde limanlar, havaalanları ve hastaneler Türk imzalarını taşıyor. Bu mukaveleler ticari mutabakatların ötesinde Ankara’yı ulusal egemenliğin görünür dokusuna yerleştiriyor.

Standartlar sıklıkla gözardı edilen bir boyut. Türkiye 2017 yılında Helal Akreditasyon Kurumu’nu kurmuş ve İslam İşbirliği Teşkilatı aracılığıyla kriterlerini Afrika pazarlarında yaygınlaştırmıştır. Bu standartlar sırf teolojik bir bahis olmaktan çok öte, besin ve ilaç dalındaki tedarik zincirlerini şekillendiriyor.

Ankara’ya trilyonlarca dolar pahasındaki piyasalarda sessiz ancak kalıcı bir varlık kazandırıyorlar; silah ve kredilerle elde edilecek nüfuzun çok ötesine geçiyorlar.”

ROTALARI VE LİSANI KİM DENETİM EDİYORSA…

“Eğitim ve din bir öbür katmanı oluşturuyor. 2016 yılında kurulan Maarif Vakfı şu anda 20’den fazla Afrika ülkesinde Türkçe müfredat ve lisan eğitimi veren okullarda faaliyet gösteriyor. Devlet bursları on binlerce Afrikalı öğrencinin Türkiye’deki üniversitelere gelmesini sağladı ve bu sayede Paris’ten çok İstanbul’da yetişmiş bir jenerasyon ortaya çıktı.

Diyanet, ortalarında Accra’daki Ulusal Cami ve Cibuti’deki 2. Abdülhaid Camii’nin de bulunduğu anıtsal mescitler inşa ediyor, kuyular açıyor; ay-yıldızla işaretlenmiş güneş panelleri yerleştiriyor. Bunlar kaybolan Fransız sembollerinin yerini Türk sembollerinin aldığını her gün hatırlatan şeyler.

Afrika’daki Türk anlatısı medya ve ulaşımla pekiştiriliyor. 2023 yılında yayın hayatına başlayan TRT Afrika, Fransızca, İngilizce, Hausa ve Svahili dillerinde yayın yapıyor. Anadolu Ajansı, Afrikalı gazetecilere Türkiye’deki akademilerde eğitim veriyor.

Türk Hava Yolları, İstanbul’u 50’den fazla Afrika noktasına bağlıyor ve bu kent, Sahel başkentlerine direkt giden tek sınırın merkezi. Rotaları ve lisanı kim denetim ediyorsa olayların algısını da o şekillendirir.”

İNSANSIZ HAVA ARAÇLARI HER ŞEYDEN EVVEL SİYASİ SEMBOLLERDİR

“İster sevilsin ister korkulsun, İHA’lar bile her şeyden evvel siyasi sembollerdir. Bayraktar TB2’lerin Burkina Faso, Mali ve Nijer’e teslimatı, yine kazanılan egemenliğin merasimleri olarak sahnelenmekte, fotoğraflanmakta ve toplumsal ağlarda paylaşılmaktadır.

Liderler Türk yöneticileri kutsuyor; insansız hava aracı bir savaş platformu olmaktan çıkıp Paris’ten bağımsızlaşmanın dokümanı haline geliyor. Ankara’nın Kuzey Afrika’daki yaklaşımı ise daha incelikli fakat daha derin biçimler aldı.

Cezayir, Tunus ve Fas’ta Türk devletiyle temaslı şirketler inşaat ve finansı kültürel ve eğitim faaliyetiyle birleştirdiler. Maarif Okulları, Diyanet takviyeli mescitler, lisan ve tarih öğreten Yunus Emre Enstitüsü üzere…

Kalkınma yardımı olarak sunulan projeler Türk anlatılarını ulusal kurumlara yerleştiriyor. Fransa’nın varlığı zayıflarken Türkiye’nin varlığı olağanlaştı: Lisanı, standartları ve akademik çalışmaları, seçkinlerin varsayılan yönelimini sessizce tekrar tanımlıyor.

Sözleşmelerin arkasında daha yürekli bir şey yatıyor: Helal düzenlemelerinden kültürel gurura kadar Türk kimlik belirteçlerinin kademeli olarak içselleştirilmesi… Bu da borç yahut askeri üs alakasından daha kalıcı, yumuşak bir bağımlılık yaratıyor.”

ERDOĞAN MÜSLÜMANLARA ONUR, ADALET VE ŞARTSIZ KALKINMA SUNUYOR

“Güvenlik alanı artık Trablus’tan Bingazi’ye kadar uzanıyor. Ankara burada rakipleri ortasında arabuluculuk yaparken bir yandan da Avrupa’ya bağlı limanlara ve hava üslerine erişimini sağlamlaştırıyor.

Bu mimarinin tutarlılığı onun yeniliğidir. Eğitim sadakat yaratır, din meşruiyet sağlar, altyapı hizmetleri görünür kılar, finans bağımlılığı yerleştirir, üsler rejimleri korur, medya algıyı tekrar şekillendirir.

Bu bir hayırseverlik değil, katmanlı bir yumuşak denetim biçimi. Afrika artık refleksif olarak Paris’e yahut Brüksel’e değil, giderek artan bir biçimde Ankara’ya yöneliyor.

Yöntem başarılı oluyor, zira sömürgeciliğin geride bıraktığı şikayetler Ankara’nın işine yarıyor. Paris’ten denetim edilen CFA Frangı, teknik bir araç olarak değil, bağımlılığın simgesi olarak tecrübeleniyor. Erdoğan, Müslümanlara onur, tarihi adalet ve şartsız kalkınma sunuyor.

Etkileri Afrika’nın bile ötesine uzanıyor. Lyon ve Marsilya üzere Fransız kentlerinde Türkiye yahut Mağrib’le bağları olan aileler de dahil olmak üzere göçmen kökenli genç kuşak Fransız vatandaşlarının bir kısmı Ankara tarafından desteklenen kültürel ve eğitimsel teşebbüslerle temas kuruyor.

“Uranyum imtiyazları yahut ticari kontratlar Türkiye için sıkıntı değil; sıkıntı olan Fransız toplumunun kendi içindeki kimlikleri ve hayalleri etkileme kapasitesidir. Franco-Afrika alevler içinde kalmadı, çöktü. Ankara, Avrupa’nın kendi öyküsüne olan inancını kaybettiği anı yakaladı ve yerine diğer bir kıssa koydu.

Bu çeşit gayretler vaazlarle değil, güvenilirlik ve istikrarla çözülür. Fransa hala liderlik etmek istiyorsa, bedelleri ile davranışları ortasındaki inancı yine inşa etmelidir. Aksi takdirde önümüzdeki 10 yılda yalnızca Bamako’da bayrakların yakılmasına tanıklık etmekle kalmayacağı; ‘Fransa’ fikri Afrika’nın geleceğinden bütünüyle silinebilir.”